Μπορεί να πει κανείς ότι η πίτσα ήταν ήδη γνωστή από τα αρχαία χρόνια, αν και κατά καιρούς είχε διάφορα ονόματα. Αρχικά ήταν μια ζύμη ψωμιού, που την έψηναν ανάμεσα σε καυτές πέτρες και τη χρησιμοποιούσαν για α συνοδεύσουν άλλα φαγητά.
Τα υλικά που πλουτίζουν την πίτσα είναι όμως πολύ πρόσφατα. Η ντομάτα λόγου χάρη ήρθε στην Ευρώπη από το Περού το 1500 μ. Χ. Τη θεωρούσαν στην αρχή αξιοπερίεργο της βοτανικής και έγινε βασική φυτική τροφή σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές χώρες μονάχα στις αρχές του 18 ου αιώνα.
Αλλά η πίτσα όπως την τρώμε σήμερα που γεννήθηκε;;Στην Ιταλία και για την ακρίβεια στη Νάπολη όπου αντικατέστησε την παλιά μορφή πίτσας που την έψηναν με διάφορα υλικά, αλλά χωρίς ντομάτα.
Με τη νέα μορφή η πίτσα παρουσιάστηκε γύρω στα 1830. Ήταν γαρνιρισμένη με ντομάτα, λάδι και αλάτι και πολύ γρήγορα στα απλά αυτά υλικά προστέθηκαν κι άλλα που έδωσαν μια μεγάλη σειρά από πίτσες με τις διαφορετικές γεύσεις. Πάντως η πιο γνωστή μένει πάντα η «πίτσα Μαργκερίτα» .Την επινόησε ο Δον Ραφαέλε Εσπόζιτο, ο αρχιμάγειρας της ναπολιτάνικης πιτσαρίας « Ο Πιετρο με τις Πίτσες» και την αφιέρωσα στη βασίλισσα της Ιταλίας Μαργαρίτα, που περνούσε κάθε χρόνο μερικούς μήνες στην περιοχή του Καποντιμόντε. Ο Δον Εσπόζιτο ετοίμασε για την υψηλή πελάτισσα του δύο κλασικές πίτσες και μια πρωτότυπη που περιείχε ένα καινούργιο υλικό τη μοτσαρέλα, το γνωστό Ιταλικό τυρί, ανακατεμένη με ντομάτα και αρωματισμένη με βασιλικό.
Η επιτυχία της «πίτσας Μαργκερίτα» δεν περιορίστηκε στη βασιλική ευαρέσκεια που εκδηλώθηκε αμέσως από τη σύζυγο του τότε μονάρχη της Ιταλίας αλλά η φήμη της απλώθηκε σε όλο τον κόσμο κι έγινε πασίγνωστη για τη λεπτή και ελαφριά γεύση που τη διακρίνει.
Οπωσδήποτε η πίτσα, όποια κι αν είναι τα υλικά που την αποτελούν πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά για να είναι πραγματικά καλή. Κατ αρχήν η ζύμη της πρέπει ναδουλευτεί καλά και το πάχος της να μην ξεπερνάει το μισό εκατοστό. Όσο για το ψήσιμο ο πατροπαράδοτος φούρνος με τα ξύλα είναι πάντα ο καλύτερος, αλλά μια και σπανίζει καλό είναι να ξέρει κανείς πως στο φούρνο η θερμοκρασία πρέπει να διατηρείται στους 250 βαθμούς.
Μικρά μυστικά - Το καλύτερο μέρος για να ζυμωθούν τα υλικά της πίτσας είναι πάνω σε επιφάνεια από μάρμαρο. Αν δεν υπάρχει το ζύμωμα μπορεί να γίνει και πάνω σε ξύλινη επιφάνεια.
- Το αλεύρι για την πίτσα πρέπει να είναι σκληρό .
- Το νερό που θα ζυμωθεί η πίτσα πρέπει να είναι μόλις χλιαρό.
- Το πάχος της ζύμης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Άλλοι προτιμούν την πίτσα πολύ λεπτή κι άλλοι αντίθετα αρκετά χοντρή. Πάντως το κλασικό πάχος είναι περίπου μισό εκατοστό. Για να πετύχουμε το επιθυμητό πάχος απλώνουμε την ανοιγμένη ζύμη με τις άκρες των δακτύλων μας.
- Το τυρί για το γαρνίρισμα πρέπει να κόβεται σε φετάκια λεπτά αλλά όχι διαφανή.
- Οι φρέσκες ντομάτες πρέπει να είναι ώριμες ξεφλουδισμένες , χωρίς σπόρους και καλά στραγγισμένες. Αν δεν υπάρχουν φρέσκες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ντομάτα από κουτί η ακόμη και ντοματοπολτό.
- Αν προσθέσετε φρέσκα φύλλα βασιλικού στη πίτσα πρέπει να τα βουτήξετε προηγουμένως στο λάδι για να μην ξεραθούν την ώρα που ψήνονται.
- Το πιπέρι είναι καλύτερα να το προσθέσετε στην πίτσα μετά το ψήσιμο. Θα διατηρήσει έτσι το πικάντικο άρωμά του.
- Σε περίπτωση που στη ζύμη προσθέσετε πατάτα, πρέπει να έχετε βράσει τις πατάτες σε νερό κρύο ελαφρά αλατισμένο και μετά να τις περάσετε από το μύλο των λαχανικών.
- Οι παστές αντζούγιες πριν την τοποθέτηση στην πίτσα, καθαρίζονται, ξαρμυρίζονται σε νερό για μισή ώρα και στεγνώνονται σε χαρτί κουζίνας .
- Συνήθως συνοδεύουμε την πίτσα με λευκό κρασί ή μπύρα.
πηγη:greekmasa | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου